Verdieping


Op de kaart van 1832 is het gebied waarin de mogelijke pingoruïne ligt weergegeven in roze, dit betekent dat de locatie toen nog onontgonnen heidegebied was.

Er is vroeger veel tuf gewonnen in het gebied, de legakkers (ook wel zetwal of kraag genoemd) zijn nu nog steeds deels zichtbaar. Een legakker is een strook grond waar men vroeger het veen dat met een baggerbeugel eruit werd gehaald, op legde om te drogen, zodat er turven gemaakt konden worden.

Vermoedelijk is hier tot en met eind jaren twintig turf gestoken, want vanaf begin jaren dertig ontwikkelde het veentje zich tot een open plas in het landschap. Eerst nog met weinig begroeiing er omheen, alleen aan de noordoost kan van het watert is kleine bosstrook te zien. Dit beeld heeft er echter niet lang geduurd, want in de jaren vijftig is er al een brede groenstrook om het water heen te zien. Dit beeld is met de jaren eigenlijk niet meer veranderd en alleen aan de zuidkant van de mogelijke pingoruïne heeft zich nog een strook bos ontwikkeld.

Kaart met het grondgebruik van de mogelijke pingoruïne in 1832.

De hoogtekaart geeft veel informatie, met name de shaded versie geeft goed de vormen van het landschap weer. Vaak gaat men er van uit dat de -mogelijke- pingoruïne zich beperkt tot het open watertje.

Hoogtekaart van Grijze Steen.

Maar de hoogtekaart laat zien dat de depressie groter is dan alleen het water. De noordwest kant van de pingoruïne is geëgaliseerd en nu in gebruik als akkerland.

Je ziet nog op de eigenlijke rand doorlopen. De laagte ligt op circa 4 meter boven NAP, terwijl het oppervlak er buiten op circa 4.5 meter boven NAP ligt en deze aan de zuid en west kant als snel oploopt naar 5 meter boven NAP.

Het hoekje aan de noordoostzijde, met de grafheuvel, zou een onderdeel van de oorspronkelijke pingo randwal kunnen zijn.

Hoogtekaart met shaded reliëf van Grijze Steen.


Topografische kaarten

Topografische kaart uit 1902. Hierop zijn de rechthoekige veenputten goed te zien. Deze veenputten werden gebruikt om veen af te graven t.b.v. de brandstof.

Topografische kaart uit 1930. Grijze Steen ontwikkeld zich als een min of meer rond open water.

Topografische kaart uit 1955. Voor het eerst officieel de naam Grijze Steen, ook is het inmiddels een open rond watertje met een groene (bos)rand er omheen.

Topografische kaart uit 2016, met de Grijze Steen zoals deze er nu bij ligt.